یک پسر ایرلندی اهل بوستون جنوبی به نام "دنی کوئین"، از شهر نیویورک به خانه باز می گردد و بین دوستان خود که توسط یک گروه مافیای ایرلندی پشتیبانی می شوند و خانواده اش که عضوی از این گروه هستند، گیر می افتد ...

فیلم 48 ساعت از زندگی و جنایت در لس آنجلس را به شخصیتهای متفاوت روایت می کند...

«جو کابوت» مافیایی (تیرنی) و پسرش، «نایس گای ادی» (پن)، شش نفر گنگستر را استخدام می کنند تا به یک صرافی الماس دستبرد بزنند. برای سارق ها ـ که هیچ یک، دیگری را نمی شناسد ـ اسم مستعار انتخاب شده: «آقای سفید» (کایتل)، «آقای نارنجی» (رات)، «آقای بور» (مدسن)، «آقای صورتی» (بوشمی)، «آقای آبی» (بانکر) و «آقای قهوه ای» (تارانتینو). اما سرقت با مشکل مواجه می شود...

یک دزد جواهرات، یاقوت مقدسی را می دزدد و تعقیب و گریز پلیس، دولت ترکیه، تروریست های آمریکایی و C.I.A قرار می گیرد.

یک قاتل نقابدار، که لباس سربازان آمریکایی را به تن می کند، به دنبال گروهی از دانش آموزان کالج میباشد که در یک مراسم سالانه شرکت می کنند...

"براد" (هستن) مالک سیرکی بزرگ است. محبوبه وی، "هالی" (هاتن)، هم ستاره بندباز سیرک به‌شمار می‌ آید. اما "براد" با استخدام یک بندباز فرانسوی به‌ نام "سباستیان" (وایلد) موجب دل‌ گیری "هالی" را برمی‌ انگیزد و ...

یک زن مطلقه شانسش برای بدست آوردن ثروت و امنیت را به همراه مردی با درگیر شدن با خواهر خوانده قاتلش به خطر می اندازد و...

جانی ، سابق تفنگدار دریایی ، و ایولین ، یک آشنای اتفاقی ، خود را درگیر نقشه ای می کنند که شامل جاسوسان نازی در کالیفرنیا می شود.

جان مایه اصلی داستان حول زندگی شخصی و کاری کارمندان، پرستاران و دکترهای یک اتاق اورژانس میگذرد. این سریال در سال های 1994 تا 2009 پخش شده است و داستان آن براساس زندگی واقعی مایکل کرکتون است که در سال 1974 پزشک یار یک بیمارستان بود. ER مخفف عبارت Emergency room به معنی اتاق اورژانس است. این سریال در مدت 15 سال پخش مداوم هیچگاه از بازدید آن کاسته نشد و با کسب امتیاز 8 از دید مخاطبان به کار خود پایان داد. نکته جالب توجه درباره این سریال حضور کلکسیونی از بازیگران و سوپر استار های معروف هالیوود در نقش های مختلف و به عنوان مهمان است.